WeblogWeblogWeblogWeblog
  • Home
  • Over Albert
  • Contact
  • Home
  • Over Albert
  • Contact

Boeken

  • 0 comments/
  • juni 15, 2018

Boekenwurmen, welkom in Israël! Het is hier deze week Nationale Boekenweek. In het hele land zijn tal van boeken stevig afgeprijsd. Sowieso bent u hier aan het goede adres. Een boek wordt in Israël namelijk nog steeds op waarde geschat. Een paar ervaringen.

Het was moeilijk. Voordat de verhuizers kwamen moest het er echter toch van komen: de boekenkast doorspitten. Wat blijft er in Nederland? Wat gaat er mee naar Israël? Wat kan weg? Een deel van de ‘afdankertjes’ leverde nog wat op bij een antiquaar. De rest was voor de papierbak.

Wil je van je boeken af? Het kan ook anders. Her en der in Jeruzalem kom je ze tegen: afgedankte bushokjes volgestouwd met boeken. Het staat iedereen vrij om er boeken te deponeren of juist weg te halen.
Het kan nog gemakkelijker. Als ik me fietsend door de stad beweeg, houd ik de trottoirs nauwlettend in de gaten. Nogal eens knijp ik stevig in mijn remmen. Dan ligt er weer een stapel boeken achteloos op de stoep. Voorbijrijden zonder even te kijken kan ik niet. En het levert een enkele keer zowaar iets op. Neem die Engelse Bijbel. King James-vertaling, keurig in horloges replica de kaft, ‘Old and New Testament’. Het exemplaar zou m’n boekenkast sieren. Toch maar laten liggen. Er zou hier in Jeruzalem zomaar iemand kunnen zijn voor wie het boek een openbaring is. Een paar uur later was het exemplaar verdwenen…

Boeken horen in Israël gewoon in de publieke ruimte. Zo zie je hier met enige regelmaat iemand al lopend lezen. Eén ervaring is blijvend in mijn geheugen gegrift. Het tafereel had iets schilderachtigs, haast iets religieus. Ze stond in de schaduw van een grote boom vol paarse bloesems. Op haar buik bungelde een kereltje van enkele maanden oud. Haar haar was zorgvuldig weggewerkt in een kleurige hoofddoek. In haar handen hield ze een psalmboekje. Het kind sliep; haar lippen prevelden. Ze was zichtbaar en merkbaar betrokken op een andere wereld. Aan voorbijgangers schonk ze geen aandacht. Ze gehoorzaamde aan de opdracht van God: ‘Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn’ (Deut. 6:6). Ik voelde me -op weg naar de taalschool- even heel seculier en aards.

Nu we het toch over boeken hebben dan deze ervaring ook nog maar. Het Messiaans-Joodse kerkgebouw zat stampvol. Gelukkig stond er in een hoek nog een klapstoel. Na de lezingen uit de Schrift nestelde ik me zo gerieflijk mogelijk op m’n zetel; klaar voor de preek. Plotseling werd ik op mijn schouders getikt. Een oudere man maakte me op niet mis te verstane wijze duidelijk dat ik mijn Bijbel zeker niet op de grond mocht leggen. Weer was er dat gevoel heel seculier en aards te zijn. De toepassing was er voordat de preek begon: hoe is het gesteld met mijn respect voor de God van het Woord én het Woord van God?

  • Categorie: Artikel, Israël

Een nieuw gezicht in Jeruzalem

  • 0 comments/
  • februari 5, 2018

Vanaf 1 december 2017 is drs. Albert Groothedde MA aangesteld als de ‘representative’ van het Centrum voor Israëlstudies in Jeruzalem. Samen met zijn vrouw Martha en hun vier kinderen bereiden zij zich voor op de verhuizing en het werk dat zij daar zullen gaan doen. Na een interim-periode waarin ds. Rien Vrijhof met zijn vrouw in Jeruzalem heeft gewerkt, krijgt de post van Israëlconsulent nu weer een vaste opvolger voor opnieuw een periode van zes jaar. Op 8 november werd onder grote belangstelling officieel afscheid genomen van ds. Aart en Tineke Brons, die de afgelopen zes jaar in Jeruzalem heel veel contacten hebben onderhouden. Op diezelfde avond werden Albert en Martha Groothedde voorgesteld als hun opvolgers.

Drs. Groothedde heeft Theologie gestudeerd in Utrecht, Kampen en Apeldoorn. Ook studeerde hij Internationale Betrekkingen in Groningen en heeft hij ruime journalistieke ervaring. Hij werkte onder meer als redacteur voor het Reformatorisch Dagblad en als chefredacteur voor uitgeverij De Banier. Hij weet zich samen met zijn vrouw op een bijzondere manier geroepen om in zijn nieuwe werk de verbondenheid met het Joodse volk gestalte te geven in woord en daad. Het is voor ons als kerken van grote betekenis dat er iemand is in Jeruzalem, die een gezicht geeft aan onze betrokkenheid op Israël. Zo krijgt het samen leven uit de belofte en in het verbond een concrete gestalte.

Bijzonder dankbaar zijn we dat de familie Groothedde al direct een visum in ontvangst kon nemen, zodat ze zich nu in alle rust kunnen voorbereiden op de overgang naar Jeruzalem. Onder meer omdat de post van Israëlconsulent bij de vorige overgang even vacant was, heeft het destijds zeven maanden geduurd voordat ds. Brons een visum kreeg om naar Israël te vertrekken. Mede dankzij zijn goede voorbereiding en de inspanningen van ds. Vrijhof kon het visum nu zeer voortvarend worden geregeld; menselijke inspanningen die op een bijzondere manier gezegend zijn.

Zelf schrijven Albert en Martha Groothedde over hun eerste ervaringen in Jeruzalem:

Bij aankomst in Israël beseffen we het: We zijn hier niet zomaar op vakantie. Dit wordt het land waar we hopen te gaan wonen. Een visum moet dat mogelijk maken.

Bij de immigratiedienst wachten we op onze beurt. Zullen we het visum daadwerkelijk ontvangen? Zal het echt zo voorspoedig gaan? ‘Dit paspoortnummer klopt niet.’ De schrik slaat ons om het hart. Gelukkig is de ambtenaar hulpvaardig. Een kwartier later is de barrière geslecht. We mogen in Israël gaan wonen!

We toeren met z’n zessen door woonwijken, stoppen bij speeltuintjes en kopen falafel. ‘Papa, mama, ze hebben hier ook speeltuintjes!’ We kijken elkaar glimlachend aan.

Natuurlijk mag een bezoek aan de Klaagmuur niet ontbreken. Ook de kinderen beseffen het; deze plek is bijzonder. Zoon Albert (6 jaar) loopt achterstevoren weg van de muur; zo hoort het ziet hij. Een botsing met een andere bezoeker kan ternauwernood worden voorkomen. De vragen komen later: ‘Uit welke boeken lezen de Joden eigenlijk bij de Klaagmuur?’ en ‘Waarom bewegen ze zo bij het bidden?’ De vragen raken een deel van ons toekomstige werk: luisteren naar en leren van het Joodse volk.

We wandelen door het Joodse gedeelte van de oude stad. Bij een jesjiva klinkt gezang door het openstaande raam. Op straat is het een gezellige drukte. De blonde koppies van onze kinderen vallen op. ‘Waar komen jullie vandaan?’ vraagt een orthodoxe jood nieuwsgierig. Er volgt een vriendelijk gesprek. ‘Geef Heer dat we hier luisterend en lerend tot zegen mogen zijn.’

De familie Groothedde zal D.V. op zondag 11 maart worden uitgezonden vanuit de Hervormde gemeente te Kampen (Broederkerk). Op het moment dat Albert Groothedde daadwerkelijk in Jeruzalem aan het werk is, zullen ook data bekend gemaakt worden van de eerste tournee in Nederland. U kunt hem dan uitnodigen voor een presentatie in uw gemeente.

  • Categorie: Artikel, Israël, Reizen

Over Albert

Drs. Groothedde heeft Theologie gestudeerd in Utrecht, Kampen en Apeldoorn. Ook studeerde hij internationale betrekkingen in Groningen en heeft hij ruime journalistieke ervaring.

Weblog ds. Aart Brons

Op de weblog Ma Nisjma – de weblog van ds. Aart Brons, onze vorige Israëlconsulent – zijn waardevolle artikelen na te lezen, van harte aanbevolen!

Recente blogs
  • Een toegerust volk december 24,2021
  • Schoenen november 29,2021
  • Synagoge en staat november 2,2021
Zoeken
Copyright Centrum voor Israel Studies 2017,